Alfons Chmielewski urodził się 20 października 1849 r. w Dębińcu k. Radzynia, w znanej rodzinie ziemiańskiej Alfonsa i Wiktorii z domu Rybnickiej.
Alfons zdał maturę mając 22 lata. Już w szkole w Chełmnie, do której uczęszczał, brał udział w życiu społecznym i politycznym. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechał do Berlina, gdzie studiował prawo i filozofię. W roku 1875, po skończeniu studiów, jako młody prawnik został referendarzem przy Sądzie Kameralnym w Berlinie. Przez dwa lata był słuchaczem profesora Engla specjalizując się w seminarium statystycznym, a w roku 1880 zostaje asystentem tegoż profesora. Jako asesora spotykamy Alfonsa Chmielewskiego w Sądzie obwodu Berlińskiego, a po przeniesieniu do Człuchowa – jako samodzielnego sędziego. Jednak ze względów politycznych jego kariera w administracji pruskiej jako Polaka nie była dobrze odbierana i został zmuszony do przejścia na emeryturę.
W roku 1895 przenosi się do miejscowości Czersk. Od tego momentu nazwisko Jego jest nierozerwalnie związane z rozwojem walki o utrzymanie polskości na Kaszubach. Był człowiekiem głęboko przywiązanym do swej ziemi, wrażliwym na niesprawiedliwość społeczną, odznaczał się zapałem do pracy i działania. W 1897 r., w powiecie Chojnowskim, założył Bank Ludowy w Brusach, a dwa lata później otworzył takie same Banki w Chmielnie i w Sierakowicach.
W 1904 roku Chmielewski przeprowadza się do Sopotu. Wprowadza się do willi przy Nordstrasse 5 (aktualnie Powstańców Warszawskich 5), przebudowaną w późniejszym czasie na pensjonat „Quo Vadis” (nazwa pochodzi od tytułu powieści Henryka Sienkiewicza mieszkającego wcześniej w Sopocie), gdzie odbywały się liczne spotkania zarówno kulturalno-oświatowe, jak i towarzyskie. Powstały tu organizacje, m. in. Towarzystwo Przyjaciół Kaszub czy Towarzystwo Śpiewacze „Lutnia”.
W między czasie działania Chmielewskiego miały miejsce także w Wejherowie. Założył spółdzielnię pod nazwą „Kupiec” i był to sklep, jedyny z tego rodzaju w mieście, który obecnie występuje pod nazwą Powszechna Spółdzielnia Spożywców „ZGODA” oraz spółdzielnię pod nazwą „Merkur”, która zrzeszała wszystkich prywatnych kupców na tym terenie. Kierowaniem tymi spółdzielniami zajął się osobiście, pełniąc funkcję Prezesa przez wiele lat.
27 maja 1906 r. odbyło się zebranie założycielskie, na którym powołano do życia, z Jego inicjatywy – Spółdzielczy Bank Kaszubski z nieograniczoną odpowiedzialnością w Wejherowie, który dzisiaj jest Kaszubskim Bankiem Spółdzielczym – nowoczesnym i z mocną pozycją na rynku usług finansowych.
I wojna światowa spowodowała, że prowadzenie pensjonatu w Sopocie stało się niemożliwe. Po wojnie Chmielewski sprzedał nieruchomość i wyprowadził się do Wejherowa.
W 1920 roku w Wejherowie założył spółdzielnię artykułów gospodarczych pod nazwą „Rolnik” i utworzył towarzystwo „Czytelni Ludowej”. Na krótko został także burmistrzem miasta.
2 maja 1922 odznaczono go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Jako samotny i bez rodziny Alfons Chmielewski do ostatniego dnia życia, tj. 14 stycznia 1934 r. zamieszkiwał u Sióstr Zakonnych św. Wincentego w Wejherowie. Zmarł w szpitalu, a Jego zwłoki spoczywają na cmentarzu w Wejherowie, przy ul. 3 Maja.
